Successful ageing: A study of the literature using citation network analysis

SasmitaKusumastutiab1Marloes G.M.Derksbc1SiriTellieraEzioDi NucciaRikkeLundabErik LykkeMortensenabRudi G.J.Westendorpab

https://doi.org/10.1016/j.maturitas.2016.04.010

«...ορισμένοι άνθρωποι με σοβαρές φυσικές ασθένειες/νοσήματα παρουσιάζουν ικανοποιητικά επίπεδα ευεξίας παρόλη τη φθορά της φυσικής τους κατάστασης»

Το άρθρο διαπραγματεύεται την παράδοξη θέση του κατά πόσο είναι δυνατόν η ευεξία να συνυπάρχει με τη φθορά της γήρανσης και της νόσου και καταλήγει στο συμπέρασμα πως το αν θα χαρακτηριστεί η γήρανση επιτυχημένη εξαρτάται από το ποιος την κρίνει (επαγγελματίας υγείας ή ο ίδιος ο ασθενής). Πληθώρα περιπτώσεων στην καθημερινή κλινική πράξη έρχονται να επιβεβαιώσουν την άνωθεν διαπίστωση. Τα αποθέματα ψυχικής δύναμης που διαθέτουν ορισμένοι ασθενείς σε προχωρημένη ηλικία, παρ’όλη την επιβάρυνση της υγείας τους, είναι αξιοσημείωτη. Αυτό το παράδοξο, είναι κυρίως αποτέλεσμα ιδιοσυγκρασίας, οικογενειακού περιβάλλοντος, δυνατότητας παροχής φροντίδας ( ιατρικής, φαρμακευτικής, συμβουλευτικής, ψυχολογικής, φαρμακευτικής ) και ύπαρξης κοινωνικών δομών. Αν αυτά εξασφαλίζουν στο ασθενή σωματική και κοινωνική λειτουργικότητα και ψυχική υγεία, συχνά η προσωπική του εκτίμηση για την κατάσταση της υγείας του είναι θετική. Υπάρχου ηλικιωμένοι, με σοβαρές αναπηρίες (π.χ. παραπληγία, τύφλωση κ.λ.π.) οι οποίοι χαρακτηρίζουν την κατάστασή τους <<καλή>>.Δεν πονούν, είναι καθαροί, δεν πεινούν, έχουν πρόσβαση σε κοινωνικές συναναστροφές, έχουν πρόσβαση στη ψυχαγωγία (έστω κι αν αυτή πολλές φορές περιορίζεται στην τηλεόραση ή το ραδιόφωνο ή ένα βιβλίο) κι άλλα πράγματα που γι’αυτούς είναι αρκετά να τους προσδώσουν ευεξία.